Jak co roku, gdy spada pierwszy śnieg, nie muszę myśleć nad muzyką, którą zabieram na rower. Odpowiedź przychodzi sama, wszelkie pytania zmieniając w niepotrzebną retorykę:
Zamknięty w cieple. Otwarty w cieple. Czego chcesz jeszcze? Chcesz to powiedzieć. Chcesz. Powiedzieć. Płatki śniegu roztapiające się na odsłoniętych policzkach. Wiatr z prawej. Wiatr z lewej. Powiewy. Pobiele. Za miesiąc Święta. Ilu zamarznie. Kocham go. Ona go kocha. Każda myśl grozi upadkiem. Nie. Nieuwaga. Pomyśl płatkami. Pomyśl powietrzem. Nie wiem. Nie chcę wiedzieć. Nierozłączność. Bezprzewodowość. Nie złość się, że nie schodzą z drogi. Poczucie twarzy. Rozpamiętanie. Nie możesz mi odmówić. Nie odmawiaj. Nie mogę Ci odmówić. Powoli. Bezwolnie. Odśnieżnie. Kompletnie.
Nazywam się Kamil Pietrowiak i jestem doktorantem etnologii na Uniwersytecie Wrocławskim. Od 2011 roku prowadzę badania etnograficzne na temat życia młodych osób niewidomych, ze szczególnym uwzględnieniem jego społecznych i kulturowych uwarunkowań.
Kluczowym aspektem pracy są jej założenia metodyczne i etyczne, których inspiracją są postulaty opartej na współpracy etnografii wystosowane przez Annę Wykę i Luke’a Erica Lassitera. Realizacją owych założeń jest umożliwienie uczestnikom badań twórczej aktywności na każdym etapie pracy – od wspólnego definiowania problemów badawczych, poprzez cykliczne weryfikowanie i konsultowanie formułowanych w trakcie pracy wniosków, do uwzględnienia ich opinii podczas pisania ostatecznej wersji raportu z badań.
Zapraszam na blog http://po-omacku.klangoblog.net/, który jest integralnym elementem pracy, otwierającym możliwość kontaktu z osobami zainteresowanymi podjętym tematem, z którymi chcę dzielić się własnymi spostrzeżeniami i wątpliwościami i których ewentualne komentarze będą stanowić dla mnie niezwykle cenne źródło wiedzy oraz impuls do dalszych poszukiwań.
Fonosfera - antropologia zmysłów 
Pingback: Zakończenie projektu | Fonosfera – antropologia zmysłów